Op maandag 17 februari jl. landde ik om 15.15 uur veilig op Schiphol na een fantastische 3½ week in Kenia te zijn geweest. Het was een zeer geslaagde reis waarin wij veel hebben kunnen doen en veel hebben bereikt.
Vrijdag 25 januari hadden wij een afspraak in Nairobi bij het NGO kantoor (Non Governemental Organisation). Wij hebben onze aanvraag, om een NGO te worden, ingediend. Nadat wij eerst alle papieren in Nederland via een goed bevriende en beëdigde notaris hadden geregeld bij de rechtbank, ministerie van Buitenlandse Zaken en de Keniaanse ambassade. Momenteel is men er mee bezig en wordt het een versnelde aanvraag, waardoor wij binnen 2 maanden een NGO kunnen zijn. Eerst zien, dan geloven vind ik altijd. Als de stichting een NGO is betekend dit, dat ik een ‘workpermit’ heb en dat ik dus in Kenia voor mijn stichting mag en kan mag werken. Daarnaast schijnt het zo te zijn, dat ik bij invoer van spullen geen invoerrechten en/of belasting hoef te betalen. Ook dat moet ik eerst zien en dan geloven. In ieder geval kan de stichting met deze status veel meer werk verrichten en worden een aantal zaken een stuk eenvoudiger.
Tevens hadden wij afgesproken om in Nairobi naar Techno Relief te gaan, de distributeur van the Blue Waterpump (van Nederland) in Kenia. Wij hebben hun gebeld en het bleek dat de The Blue Waterpump ‘out of stock was’ en dit hadden zij ons niet verteld. Zeer irritant en vervelend. Philip Kahindi had veel research gedaan en was er naar toe geweest direct na de benefiet maar men had hem niet gewaarschuwd. Een nieuw shipment wordt verwacht begin maart. Na diverse telefoontjes heen en weer en ook met Nederland voor een tijdelijke vervanging van een pomp, bleek dit niet direct oplosbaar te zijn. Gelukkig bleek, dat er een pomp stond van ‘Indiase makelij’ ooit geplaatst door de overheid maar deze kwaliteit is zo slecht, dat de pomp regelmatig gerepareerd moet worden en de mensen zitten dus al 6 maanden zonder water. Wij hebben besloten om de pomp te repareren in afwachting van de The Blue Waterpump. Dit leek ons de beste oplossing zodat de mensen in ieder geval water hebben. Matsangoni telt 6000 inwoners en in dit dorp in de jungle maken ongeveer 2000 mensen gebruik van deze pomp dus het is van essentieel belang.
Wij hadden een afspraak met de dorpelingen waarin wij dit besproken werd. Ik haalde de vrouwen erbij, die eerst op de achtergrond wilden blijven. Terwijl zij het meeste werk met het water verrichten.
Het was een fantastische ontmoeting en wij werden als eregasten behandeld en de dorpelingen bedankten mij stuk voor stuk voor al mijn inzet en initiatief. Ontzettend leuk, daar doe ik het voor.
Ondertussen hadden wij via een school het nummer en de naam van de reparateur bemachtigd en een afspraak gemaakt voor de week erna. Dit heeft nogal wat voeten in de aarde gehad en ik heb behoorlijk moeten doordouwen voordat de meneer(Thomas) eindelijk kwam. Hij sprak af om 9 uur ’s ochtends en kwam vervolgens niet opdagen. Via de nabijgelegen school hoorden wij dat zij 1 week op hem hebben moeten wachten. Ik dacht, dat gaat mij niet gebeuren, ik kan het toch niet maken om zonder ‘water’ naar Nederland terug te gaan, daar is alles om te doen geweest. Afijn, na hem door de telefoon te hebben toegesproken beloofde hij te komen, het scheen dat hij op bladeren kauwde de hele dag waardoor hij ‘stoned’ was. Ik moet zeggen, het was een vakman, hoe dan ook. Na onderzoek bleek, dat een stuk van de pijp was gescheurd en dat hij de volgende dag terug moest komen!! Pffff. Dit was wel jammer omdat er op deze dag een journalist uit Nederland met ons op pad was. Maar ja, niets aan te doen. De volgende dag begon hetzelfde gedoe met te laat komen, bellen en etc. En ja hoor, daar kwam Thomas op de Piki Piki (motor) in de jungle na een reis vanuit Mombasa met de ferry, matatu van circa 4 uur! Hij had nog dezelfde kleren aan en dezelfde stonede uitdrukking in zijn gezicht maar hij was er en ja hoor met zijn allen geholpen en het wonder WATER!!! Eindelijk! De vrouwen kwamen erbij, althans die er op dat moment waren en ook Bibi (grootmoeder). Zij was helemaal blij en zeker toen ik haar ook nog een Waka Waka overhandigde! Zij vroeg of ik die nacht bij haar bleef slapen!!
De mensen die de Facebook pagina (FB) van de stichting volgen hebben al het e.e.a. kunnen zien en volgen. Via www.pamoja-kenya.com kun je op homepage onderaan de letter ‘F’ aanklikken en dan kom je ook op de FB pagina van de stichting.
In de volgende mail kunnen jullie lezen hoe wij het project ‘Flush Shower and Go’ met fondsenwerving via GetItDone en i.s.m. met de lokale overheid in Matsangoni hebben kunnen starten. Momenteel is men daar erg druk mee bezig.
Marion van de Voort
